Święta tuż, tuż…

Choć wiele tysięcy kilometrów dzieli Peru od Polski i klimat i kultura inna, to kalendarz jednak ten sam.

Święta Narodzenia Pańskiego po raz kolejny odkryją przed nami tajemnicę Bożego Wcielenia - „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas”. Tę radosną nowinę trzeba nam głosić zawsze i wszędzie, głosić słowem i życiem – to zadanie nie tylko  misjonarza ale każdego chrześcijanina. Oby ludzie, którzy nas spotykają na drodze swojego życia zawsze widzieli w nas świadków Chrystusa.

W polskich domach przygotowania do świąt z pewnością idą już pełną parą. Ostatnie zakupy, sprzątanie, już karpik w wannie sobie pływa, zapach przygotowywanych potraw i placków unosi się po domu i choinka czeka już na swe przybranie… ŚWIĘTA.

Dla misjonarza to szczególny czas – daleko od domu, od rodziny, w innej kulturze, w innym klimacie, często sam przy wigilijnym stole. Jednak zawsze myślami blisko swych rodzinnych stron. I nie tylko myślami J smakiem potraw też. 
Przynajmniej tych niektórych J Będą więc krokiety z barszczykiem i  zupa grzybowa, jedynie zamiast karpia będzie pstrąg.  Choinka już ubrana i szopka postawiona… tylko czekać na pierwszą gwiazdkę…J - z tą gwiazdką trochę przesadziłem. 

J  krokiety w ręku ks. Krzysztofa

Wigilijną Kolację zjemy w Pampas trochę wcześniej, a po niej w drogę - muszę dojechać do swojej parafii w Salcabambie - w święta, więc będę sam z moimi parafianami –podobnie jak Ks. Krzysztof, który już wyjechał do swojej parafii. W pampas zostanie jedynie ks. Robert – cóż taki już los misjonarza.

Będzie też uroczysta Pasterka, czyli Misa de Gallo - „msza koguta” a po niej spotkanie z parafianami. No a później zjem przywiezionego ze sobą krokieta, zaśpiewam polską kolędę, cieplutko wspomnę klimat „polskich świąt”, podziękuję Dobremu Bogu za kolejny dzień i … będę czekał na piękny sen J